Partnerstwo publiczno-prywatne jest właściwym instrumentem pobudzania rozwoju - zaznaczył prof. Aleksander Noworól, dyrektor Instytutu Spraw Publicznych UJ podczas panelu „Rok 2020: koniec polityki spójności?”
W swoim wystąpieniu prof. Noworól zaznaczył, że partnerstwo publiczno-prywatne może być motorem rozwoju po polityce spójności. Podkreślił, że ten instrument jest w Polsce niewykorzystywany. Podstawowe warunki dla podejmowania przedsięwzięć w modelu PPP to, że: samorząd rząd chce utrzymać większą kontrolę nad przedsięwzięciem niż w przypadku prywatyzacji; istnieją znaczne potrzeby inwestycyjne, a fundusze publiczne powinny być kierowane na inne cele; samorząd chce stworzyć układ odniesienia dla sektora publicznego; sektor prywatny może uzyskać zwrot zainwestowanych środków z opłat za użytkowanie obiektu.
Do najważniejszych wyzwań dla rynku partnerstwa publiczno-prywatnego należy: wsparcie polityczne dla struktur PPP, dostępność środków dłużnych, ograniczenia publicznego finansowania infrastruktury, efektywny system zamówień publicznych ograniczenie zysków przez wykonawców i inwestorów. Prof. Noworól podkreślił, że zaletami tego systemu jest to, że projekty są wykonalne finansów. Ten rodzaj partnerstwa zmusza sektor publiczny do koncentracji od początku na wynikach i korzyściach, w realizowanych projektach sektor publiczny płaci tylko wtedy, gdy usługa jest zrealizowana. Zaznaczył, że polityka spójności i fundusze unijne spowodowały małe zainteresowanie modelem PPP. Po zmniejszeniu strumienia środków unijnych ten model partnerstwa może stać się atrakcyjny dla samorządów.
