Polskie regiony powstały nie jako efekt oddolnego procesu, ale ze względu na potrzebę dostosowania się do modelu europejskiego - podkreślił Jacek Woźniak, pełnomocnik Zarządu Województwa Małopolskiego ds. Planowania Strategicznego, organizator Konferencji Krakowskich, podczas panelu „Rok 2020: koniec polityki spójności?”
W swoim wystąpieniu Jacek Woźniak zastanawiał się czy polskie województwa potrzebują reformy modelu polityki regionalnej? Zaznaczył, że nie ma oczekiwania, aby polskie województwa się wyemancypowały, zmierzając w kierunku federacji. Stwierdził, że doszło do spektakularnego sukcesu polskich regionów w kategoriach instytucjonalnych i politycznych dzięki udziałowi wojewdztw w zarządzaniu funduszami strukturalnymi UE.
Zdaniem Jacka Woźniaka zagrożeniem dla polskich regionów jest peryferyzacja wobec centrum Europy i centrum kraju. Zaznaczył, że w warunkach państwa unitarnego trudno będzie powtórzyć regionom skok cywilizacyjny możliwy w przypadku niektórych mniejszych państw, jak Irlandia czy Finlandia. Szansą dla polskich regionów jest współpraca makroregionalna, jaką podjęła np. Małopolska przygotowując wspólnie ze Śląskiem Strategię Rozwoju Polski Południowej do roku 2020. W jego opinii w zarządzaniu polityką rozwoju nastąpi ograniczenie funkcji dystrybucyjnych regionów, wzmocnienie funkcji koordynacyjnych, inicjujących i stymulujących przy zachowaniu strategicznego przywództwa.
Zdaniem Jacka Woźniaka województwa powinny się bardziej zaangażować w lobbing na rzecz przyjmowania procesów regulacyjnych w kraju. W jego opinii regiony potrzebują nowych instrumentów: planistycznych; zarządczych, dla wspierania regionalnej gospodarki; planowania przestrzennego oraz instrumentów infrastruktury wiedzy (instytucjonalny system analiz interwencji polityk publicznych, trwała współpraca ze środowiskiem eksperckim, animowanie debaty publicznej). Zdaniem Jacka Woźniaka w polskich warunkach podejście terytorialne jest koniecznym sposobem integracji polityk sektorowych, a więc zwiększania efektywności interwencji publicznych, ale także to wymusi to nowy model planowania i zarządzania polityką rozwoju.
